Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пераступі́ць¹, -уплю́, -у́піш, -у́піць; зак.
1.каго-што і цераз каго-што. Ступіўшы, перайсці што-н.
П. парог (цераз парог).
2.перан., што. Парушыць, перасягнуць мяжу чаго-н.
П. мяжу прыстойнасці.
П. закон.
|| незак.пераступа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пераступі́ць², -уплю́, -у́піш, -у́піць; зак.
1.што. Добраахвотна адмовіцца ад чаго-н. на карысць другога; ахвяраваць што-н., чым-н.
П. чаргу.
Я лепш сваё пераступлю.
2.каму-чаму. Зрабіць уступку, саступіць.
Старому чалавеку трэба п.
|| незак.пераступа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пераступі́цьIсов.
1. переступи́ть, перешагну́ть;
п. це́раз паро́г — переступи́ть (перешагну́ть) че́рез поро́г;
2. переступи́ть;
п. на но́вае ме́сца — переступи́ть на но́вое ме́сто;
п. з нагі́ на нагу́ — переступи́ть с ноги́ на́ ногу;
3.перен. переступи́ть, нару́шить; преступи́ть;
п. мяжу́ прысто́йнасці — переступи́ть (нару́шить) грани́цу прили́чия;
п. зако́н — преступи́ть зако́н
пераступі́цьIIсов.
1. уступи́ть;
я ~пі́ў яму́ сваю́ чаргу́ — я уступи́л ему́ свою́о́чередь;
2. (сделать уступку) уступи́ть;
старо́му чалаве́ку трэ́ба п. — ста́рому челове́ку на́до уступи́ть;
3. (што) поступи́ться (чем);
я лепш сваё ~плю́ — я лу́чше свои́м поступлю́сь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пераступі́ць1, ‑ступлю, ‑ступіш, ‑ступіць; зак.
1.каго-што або церазкаго-што. Ступіўшы, перайсці на другі бок чаго‑н. Пераступіць парог. Пераступіць цераз канаву. □ Усё поле было падзелена на загоны, часам такія вузкія, што курыца магла пераступіць.Гурскі.
2. Зрабіўшы крок, перамясціцца куды‑н. Пераступіць з аднае сцежкі на другую.// Не сыходзячы з месца, перамяніць становішча ног або перанесці цэнтр цяжару з аднае нагі на другую. Вадзім зірнуў на свае туфлі, нялоўка пераступіў з нагі на нагу.Асіпенка.
3.перан.; што. Парушыць, перасягнуць рубеж, мяжу чаго‑н. Пераступіць мяжу прыстойнасці. Пераступіць закон. □ Яны стаялі можа хвіліну моўчкі — блізкія і далёкія разам. Ганна раптам паспрабавала пераступіць мяжу, знарок весела, задзірыста ўсміхнулася.Мележ.
пераступі́ць2, ‑ступлю, ‑ступіш, ‑ступіць; зак.
1.што. Добраахвотна адмовіцца ад чаго‑н. на карысць другога. Пераступіць чаргу.// Ахвяраваць што‑н., чым‑н. Я лепш сваё пераступлю. □ Часам для справы трэба пераступіць свае пачуцці.Няхай.
2. Зрабіць уступку, саступіць. Маці нездаволена паглядзела на дзяўчыну і ледзь прыкметна прыжмурыла вока. «Сціхні, — гаварыў гэты яе знак, — пераступі старому».Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пераступа́ць, пераступі́ць
1. überschréiten*vt;
2.перан. übertréten*vt;
пераступа́ць мяжу́ die Grénze überschréiten*;
пераступа́ць з нагі́ на нагу́ von éinem Fuß auf den ánderen tréten*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пераступа́ць² гл.пераступіць².
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)