перастарэ́лы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. перастарэ́лы перастарэ́лая перастарэ́лае перастарэ́лыя
Р. перастарэ́лага перастарэ́лай
перастарэ́лае		 перастарэ́лага перастарэ́лых
Д. перастарэ́ламу перастарэ́лай перастарэ́ламу перастарэ́лым
В. перастарэ́лы (неадуш.)
перастарэ́лага (адуш.)		 перастарэ́лую перастарэ́лае перастарэ́лыя (неадуш.)
перастарэ́лых (адуш.)
Т. перастарэ́лым перастарэ́лай
перастарэ́лаю		 перастарэ́лым перастарэ́лымі
М. перастарэ́лым перастарэ́лай перастарэ́лым перастарэ́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перастарэ́лы перестаре́лый, перестаре́вший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перастарэ́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Вельмі стары. / у знач. наз. Пасля работы ішоў [Апанас] з партфелем да перастарэлых чытаць газеты. «Вожык».

2. Які перасягнуў мяжу адпаведнага ўзросту. А потым прыйшлі дзяўчаты: тая перастарэлая незамужняя дзяўчына з груба-смелымі жэстамі і другая, дробненькая, у чорнай сукенцы. Адамчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перестаре́лый перастарэ́лы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Перастарэляц ’жабрак’ (шальч., Сл. ПЗБ). Утворана ў выніку кантамінацыі слоў перастарэлы і старац.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

archaic

[ɑ:rˈkeɪɪk]

adj.

1) архаі́чны

2) старасьве́цкі; старамо́дны, перастарэ́лы

3) старажы́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

obsolete

[,ɑ:bsəlˈi:t]

adj.

1) састарэ́лы, які́ ўжо́ ня ўжыва́ецца, які́ вы́йшаў з ужы́тку (пра сло́ва)

2) ве́льмі стары́; перастарэ́лы, нямо́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

przestały

przestał|y

перастарэлы, сапсуты ад часу;

gruszki ~e — пераспелыя грушы;

piwo ~e — застарэлае піва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)