перасо́ўны, -ая, -ае.

Тое, што і перасовачны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перасо́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. перасо́ўны перасо́ўная перасо́ўнае перасо́ўныя
Р. перасо́ўнага перасо́ўнай
перасо́ўнае		 перасо́ўнага перасо́ўных
Д. перасо́ўнаму перасо́ўнай перасо́ўнаму перасо́ўным
В. перасо́ўны (неадуш.)
перасо́ўнага (адуш.)		 перасо́ўную перасо́ўнае перасо́ўныя (неадуш.)
перасо́ўных (адуш.)
Т. перасо́ўным перасо́ўнай
перасо́ўнаю		 перасо́ўным перасо́ўнымі
М. перасо́ўным перасо́ўнай перасо́ўным перасо́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перасо́ўны, см. перасо́вачны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перасо́ўны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і перасовачны. Перасоўны цырк. □ Перасоўны вулей нагадвала франтавая рэдакцыя. Калачынскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасо́ўны

1. Schíebe-; verstéllbar;

2. (які дзейнічае не на адным месцы) Wánder-;

перасо́ўная выста́ва Wánderausstellung f -, -en, Wánderschau f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перасоўны, паходны

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

звяры́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Прыстасаванае месца, дзе трымаюць звяроў для паказу.

Перасоўны з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

verstéllbar

a перасо́ўны; перастаўны́, рэгулремы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

шапіто́, нескл., н.

Вялікая разборная брызентавая або палатняная палатна для цыркавых прадстаўленняў, а таксама перасоўны цырк, які выступае ў такой палатцы. Цырк шапіто.

[Фр. chapiteau.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вандро́ўны, -ая, -ае.

1. Які не мае аселасці, вандруе з месца на месца.

Вандроўныя плямёны.

2. Уласцівы вандроўніку, звязаны з вандраваннем.

Вандроўнае жыццё.

3. Які часта пераходзіць, пераязджае з месца на месца або які працуе не на пастаянным месцы; перасоўны.

В. тэатр.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)