перараста́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. перараста́ю перараста́ем
2-я ас. перараста́еш перараста́еце
3-я ас. перараста́е перараста́юць
Прошлы час
м. перараста́ў перараста́лі
ж. перараста́ла
н. перараста́ла
Загадны лад
2-я ас. перараста́й перараста́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час перараста́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перараста́ць несов., в разн. знач. перераста́ть; см. перарасці́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перараста́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перарасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перараста́ць гл. перарасці

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перарасці́, -сту́, -сце́ш, -сце́; -сцём, -сцяце́, -сту́ць; -ро́с, -расла́, -ло́; -сці́; зак.

1. каго-што. Стаць ростам вышэйшым за каго-, што-н.

Сын перарос бацьку.

2. перан., каго (што). Стаць вышэйшым за каго-н. у разумовых, маральных адносінах, ва ўменні.

П. свайго настаўніка.

3. у што. Развіўшыся, ператварыцца ў што-н. іншае.

Гоман перарос у крык.

4. Выйсці з узросту, устаноўленага для чаго-н.

Для дзіцячага сада хлапчук перарос.

|| незак. перараста́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. перараста́нне, -я, н. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перараста́нне ср. перераста́ние; см. перараста́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перараста́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. перарастаць — перарасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перераста́ть несов., в разн. знач. перараста́ць; см. перерасти́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вішава́ць ’заставацца няскошанай (аб сенажаці, канюшыне)’ (Янк. I). Палес. вишоват ’перастойвацца, перарастаць (аб траве)’ (Лысенко СПГ), польск. wiszowaty ’грубы, буйны (аб сене)’. Да віш (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

outgrow [ˌaʊtˈgrəʊ] v.(outgrew, outgrown)

1. перараста́ць; выраста́ць (з адзежы)

2. пазбаўля́цца з узро́стам (шкоднай звычкі, захаплення)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)