пераме́шка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. пераме́шка
Р. пераме́шкі
Д. пераме́шцы
В. пераме́шку
Т. пераме́шкай
пераме́шкаю
М. пераме́шцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераме́шка ж., спец. сме́ска

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераме́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Спец. Сумесь розных відаў і гатункаў тэкстыльнай сыравіны для атрымання рознагатунковай пражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пераме́шка ’перашкоды’ (Касп.: зэльв., Сл. рэг. лекс.). У выніку кантамінацыі бел. перашкода і рус. мешать ’перашкаджаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)