пераку́льнік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пераку́льнік пераку́льнікі
Р. пераку́льніка пераку́льнікаў
Д. пераку́льніку пераку́льнікам
В. пераку́льнік пераку́льнікі
Т. пераку́льнікам пераку́льнікамі
М. пераку́льніку пераку́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пераку́льнік м., тех. опроки́дыватель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пераку́льнік, ‑а, м.

Спец. Прыстасаванне для разгрузкі адкрытых вагонаў перакульваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераку́льнік м. тэх. Kípper m -s, -; Kíppvorrichtung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

опроки́дыватель техн. пераку́льнік, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wywrotnica

ж. тэх. перакульнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ту́мблер ‘механічны пераключальнік’ (ТСБМ). З англ. tumbler ‘тс’ < ‘перакульнік’, ‘акрабат’, ‘голуб-вяртун’, якое з tumble ‘падаць спатыкаючыся’, ‘перакульвацца, куляцца’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kípper

m -s, - тэх.

1) самазва́л

2) пераку́льнік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wywrót, ~u

м.

1. тэх. перакульнік;

2. ляс. выварацень;

na wywrót уст. на левы бок; навыварат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)