перакрыжава́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Месца, дзе перасякаецца, перакрыжоўваецца што-н.

На перакрыжаванні дарог.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перакрыжава́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перакрыжава́нне перакрыжава́нні
Р. перакрыжава́ння перакрыжава́нняў
Д. перакрыжава́нню перакрыжава́нням
В. перакрыжава́нне перакрыжава́нні
Т. перакрыжава́ннем перакрыжава́ннямі
М. перакрыжава́нні перакрыжава́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перакрыжава́нне ср. перекреще́ние, скреще́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакрыжава́нне, ‑я, н.

1. Месца, дзе перасякаецца, перакрыжоўваецца што‑н. На перакрыжаванні вуліц. Перакрыжаванне прыцэлу.

2. Спец. Спарванне жывёл або апыленне раслін розных відаў, сартоў, народ для вывядзення новага віду, сорту, пароды жывёлы або расліны. Натуральнае перакрыжаванне культурных раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакрыжава́нне

1. Kréuzung f;

пункт перакрыжава́ння Schníttpunkt m -(e)s, -e;

перакрыжава́нне даро́г Wégekreuzung f;

перакрыжава́нне чыгу́нак Báhnkreuzung f;

перакрыжава́нне ву́ліц Stráßenkreuzung f;

2. (спарванне раслін) Kréuzung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

скрыжава́нне

‘перакрыжаванне дарог’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. скрыжава́нне скрыжава́нні
Р. скрыжава́ння скрыжава́нняў
Д. скрыжава́нню скрыжава́нням
В. скрыжава́нне скрыжава́нні
Т. скрыжава́ннем скрыжава́ннямі
М. скрыжава́нні скрыжава́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перасе́к, ‑у, м.

Разм. Месца, дзе перасякаецца што‑н.; перасячэнне, перакрыжаванне. На перасеку .. вуліц, каля саменькай школы, стаяў высачэзны крыж. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kréuzung

f -, -en скрыжава́нне, перакрыжава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

хіястанеўры́я

(ад гр. chiasmos = перакрыжаванне + neuron = нерв)

перакрыжаванне канектываў многіх бруханогіх малюскаў, якое адбываецца ў сувязі з паваротам вантробнага мяшка на 180°.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Расто́кі мн. л. ’развілка, перакрыжаванне дарог’ (Мат. Гом.). Гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)