перакрыві́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перакрыўлю́ перакры́вім
2-я ас. перакры́віш перакры́віце
3-я ас. перакры́віць перакры́вяць
Прошлы час
м. перакрыві́ў перакрыві́лі
ж. перакрыві́ла
н. перакрыві́ла
Загадны лад
2-я ас. перакрыві́ перакрыві́це
Дзеепрыслоўе
прош. час перакрыві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перакрыві́ць, -ыўлю́, -ы́віш, -ы́віць; -ы́ўлены; зак.

1. што. Зрабіць крывым, перакасіць.

П. раму.

2. звычайна безас., каго-што. Надаць скрыўлены выраз (твару, губам).

Ад болю перакрывіла твар.

3. каго. Перадражніць, падаць у смешным выглядзе.

|| незак. перакрыўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перакрыві́ць сов.

1. перекриви́ть, искриви́ть, перекоси́ть;

2. (изменить лицо) искази́ть, перекоси́ть, перекриви́ть;

3. передразни́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перакрыві́ць, ‑крыўлю, ‑крывіш, ‑крывіць; зак.

1. што. Зрабіць крывым, несіметрычным; перакасіць.

2. звычайна безас. каго-што. Надаць несіметрычны выраз (твару, губам). Апухлы твар .. [Ядзі] перакрывіла. Новікаў. Чалавек запхнуў сала ў рот, але жаваць ужо не мог. Яму звяло сківіцы, перакрывіла рот. Асіпенка.

3. каго. Перадражніць. Я баюся, як г-р-ы-м-л-і-ц-ь, — тонкім дзіцячым галаском перакрывіў .. [Кузьма] дзяўчынку. Хведаровіч. [Ала:] — Валодзька, ведаеш новую навіну!.. — Новая навіна! — перакрывіў яе Валодзя. — Я аб гэтым яшчэ можа тыдзень назад ведаў. Шамякін. — Працава-алі, — перакрывіў Патапавіч, — больш тае гаворкі, як работы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакрыві́ць

1. verbíegen* vt, verdréhen vt; krümmen vt;

2. разм. (перадражніць) náchäffen (каго-н. A або D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перакрыўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да перакрывіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакры́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перакрывіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакрыўля́ць гл. перакрывіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перекриви́ть сов., разг., в разн. знач. перакрыві́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

skoślawić

зак. скрывіць; перакрывіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)