перажыргну́ць
‘пераступіць праз каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
перажыргну́ |
перажыргнё́м |
| 2-я ас. |
перажыргне́ш |
перажыргняце́ |
| 3-я ас. |
перажыргне́ |
перажыргну́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
перажыргну́ў |
перажыргну́лі |
| ж. |
перажыргну́ла |
| н. |
перажыргну́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
перажыргні́ |
перажыргні́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
перажыргну́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Перажы́гаць ’імгненна абгледзіць у розных месцах’ (Нас.). Да пера- і жыг (гл.). Сюды ж перажы́гнуць ’хутка, імгненна пераскочыць вялікую адлегласць’ (Нас.), утворанае, аднак, пры ад’ідэацыі бел. перажыргнуць, пеража́ргаць < перажарга́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Перажэ́рґаць ’пераступаць, пераскокваць’ (Сл. ПЗБ), перажэ́ргнуць (Сцяшк. Сл.), пэрэжаргну́ть ’тс’ (пін., Шатал.), перажыргну́ць ’пераступіць’ (докш., Янк. Мат.), перажыга́ць ’пераступаць’ (смарг., Сл. ПЗБ). Да пера- і жэргаць (жа́рг̳аць, жы́рг̳аць) ’пераступаць, пералазіць, скакаць, ступаць, крочыць, мераць крокам’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)