перадубе́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перадубе́ю перадубе́ем
2-я ас. перадубе́еш перадубе́еце
3-я ас. перадубе́е перадубе́юць
Прошлы час
м. перадубе́ў перадубе́лі
ж. перадубе́ла
н. перадубе́ла
Загадны лад
2-я ас. перадубе́й перадубе́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час перадубе́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Перадубе́ць (пірідубе́ць) ’моцна перакалець’ (Юрч. СНЛ). Да пера- (гл.) і дубе́ць, якое да дуб (гл.). Звычайна адубець, прыстаўка пера- перадае значэнне ’цалкам, поўнасцю’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)