перадзе́рці, -дзяру́, -дзяро́ш, -дзярэ́; -дзяро́м, -дзераце́, -дзяру́ць; -дзёр, -дзе́рла; -дзяры́; -дзёрты; зак., каго-што.

Тое, што і перадраць.

|| незак. перадзіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перадзе́рці

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перадзяру́ перадзяро́м
2-я ас. перадзярэ́ш перадзераце́
3-я ас. перадзярэ́ перадзяру́ць
Прошлы час
м. парадзё́р перадзе́рлі
ж. перадзе́рла
н. перадзе́рла
Загадны лад
2-я ас. перадзяры́ перадзяры́це
Дзеепрыслоўе
прош. час перадзё́ршы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перадзе́рці сов., см. перадра́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перадзе́рці, ‑дзяру, ‑дзярэш, ‑дзярэ; ‑дзяром, ‑дзераце; пр. перадзёр, ‑дзерла; заг. перадзяры; зак., каго-што.

Тое, што і перадраць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадзіра́ць гл. перадраць, перадзерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перадзёрты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад перадзерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да перадраць, перадзерці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

передра́ть сов.

1. (разодрать, изорвать, износить, истрепать всё, многое) разг. падра́ць, перадра́ць, перадзе́рці;

2. обл. (задрать, растерзать всех, многих — когтями) перадра́ць, перадзе́рці; (задавить, зарезать) перадушы́ць;

ко́ршун передра́л кур каршу́н перадра́ў (перадзёр) курэ́й;

волк передра́л мно́го ове́ц воўк перадушы́ў мно́га аве́чак;

3. (выдрать, высечь всех, многих) разг. пералупцава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перерва́ть сов.

1. (разделить на части, разорвать) перарва́ць;

перерва́ть верёвку перарва́ць вяро́ўку;

2. (приостановить, прервать) перарва́ць; перабі́ць; перапыні́ць;

телефо́нный разгово́р перерва́ли тэлефо́нную размо́ву перарва́лі;

3. (разорвать на части всё или многое — об одежде, бумаге и т. п.) падра́ць, падзе́рці, перадра́ць, перадзе́рці;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)