перагі́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перагі́н перагі́ны
Р. перагі́ну перагі́наў
Д. перагі́ну перагі́нам
В. перагі́н перагі́ны
Т. перагі́нам перагі́намі
М. перагі́не перагі́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

przegięcie

н.

1. перагін;

2. перагінанне; згінанне; нахіл

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)