перагно́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. перагно́й
Р. перагно́ю
Д. перагно́ю
В. перагно́й
Т. перагно́ем
М. перагно́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

перагно́й, -ю, м.

Састаўная частка глебы, якая ўтварылася з рэштак згніўшых жывёльных і раслінных арганізмаў.

|| прым. перагно́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перагно́й, -но́ю м. перегно́й; гу́мус

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перагной 1/420; 3/504

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

перагно́й, ‑ю, м.

Састаўная частка глебы, якая ўтварылася з рэштак згніўшых жывёльных і раслінных арганізмаў. Ад.. [ручая] і ад зямлі патыхала вільгаццю, саладкаватым пахам перагною і размытых кар[анёў] вербалозу. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перагной

т. 12, с. 272

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

перагно́й м. геагр., с.-г. Húmus m -;

бага́тая на перагно́й гле́ба húmusreicher Bóden

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

humus [ˈhju:məs] n. гу́мус, перагно́й

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гу́мус, ‑у, м.

Тое, што і перагной.

[Ад лац. humis — зямля, глеба.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хво́йны хво́йный;

х. перагно́й — хво́йный перегно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)