Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
паўто́н, ‑у, м.
1.Спец. Найменшы інтэрвал паміж двума гукамі, найменшае павышэнне або паніжэнне голасу.
2. Колер, фарба, якія ўтвараюць пераход ад светлага тону да цёмнага. Вуліца ўся ва ўладзе паўтонаў: колеры зліваюцца ў мяккую прывабную шэрань, а гукі як бы трацяць сваю дзённую выразнасць і акрэсленасць.Навуменка.//перан. Адсутнасць рэзкіх пераходаў. Важнай адзнакай узросшага майстэрства А. Кулакоўскага з’яўляецца тое, што ён усё больш смела, ахвотна, упэўнена карыстаецца ў сваіх творах паўтонамі.Гіст. бел. сав. літ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
паўто́нммуз Hálbton m -(e)s, -töne
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
бемо́ль, -я, мн. -і, -яў, м. (спец.).
Нотны знак, які азначае паніжэнне гуку на паўтон.
|| прым.бемо́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дые́з, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
Нотны знак, які азначае павышэнне гуку на паўтон.
|| прым.дые́зны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
semitone[ˈsemitəʊn]n.mus.паўто́н
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
полуто́нв разн. знач.паўто́н, -ну м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)