паўно́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўно́чны паўно́чная паўно́чнае паўно́чныя
Р. паўно́чнага паўно́чнай
паўно́чнае		 паўно́чнага паўно́чных
Д. паўно́чнаму паўно́чнай паўно́чнаму паўно́чным
В. паўно́чны (неадуш.)
паўно́чнага (адуш.)		 паўно́чную паўно́чнае паўно́чныя (неадуш.)
паўно́чных (адуш.)
Т. паўно́чным паўно́чнай
паўно́чнаю		 паўно́чным паўно́чнымі
М. паўно́чным паўно́чнай паўно́чным паўно́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паўно́чны¹ гл. поўнач¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўно́чны² гл. поўнач².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўно́чны I се́верный;

○ п. ўсход — се́веро-восто́к;

п. за́хад — се́веро-за́пад;

~ная шырата́ — се́верная широта́;

~нае ззя́нне — се́верное сия́ние

паўно́чны II полно́чный, полуно́чный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўно́чны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да поўначы ​1; які знаходзіцца на поўначы, размешчаны на поўнач ад чаго‑н. Паўночны полюс. Паўночнае паўшар’е. Паўночны напрамак. Паўночнае лета. □ Там .. [Туравец] даведаўся, што штаб брыгады знаходзіцца непадалёк, у гэтым жа лесе, на паўночнай ўскраіне. Мележ. // Які дзьме з поўначы (пра вецер). На дварэ дзьмуў рэзкі паўночны вецер. Якімовіч. // Уласцівы поўначы, характэрны для поўначы ​1 (у 1 знач.). Паўночная расліннасць.

•••

Паўночнае ззянне гл. ззянне.

Паўночны захад гл. захад.

Паўночны ўсход гл. усход.

паўно́чны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да поўначы ​2; які адбываецца, бывае ў поўнач. Я прачнуўся паўночнай парой. — Зуб на зуб не трапляе. Куляшоў. І якое можна суцяшэнне Ў паўночны час прыдумаць мне. Пысін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўно́чны​I (час) mítternächtlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паўно́чны​II геагр nördlich;

паўно́чнай шыраты́ nördlicher Bréite; nord-;

паўно́чна-няме́цкі nórddeutsch;

паўно́чна-ўсхо́дні nórdöstlich;

паўно́чна-захо́дні nórdwestlich; Nord-;

паўно́чнае ззя́нне Nórdlicht n -(e)s, -er;

паўно́чны за́хад Nórdwesten m -s; nórdisch;

паўно́чны хара́ктар der nórdische Charákter [kɑ-]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

по́ўнач², -ы, ж.

Сярэдзіна ночы, якая адпавядае 12 гадзінам ночы.

Глухая п.

Былоза п.

|| прым. паўно́чны, -ая, -ае.

П. час.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́ўнач¹, -ы, ж.

1. Адзін з чатырох напрамкаў свету, супрацьлеглы поўдню, у бок якога накіравана намагнічаная стрэлка компаса.

З поўначы дзьмуў халодны вецер.

2. Мясцовасць, што ляжыць у гэтым напрамку.

На поўначы Беларусі.

3. Мясцовасць з халодным, суровым кліматам.

Расліннасць поўначы.

|| прым. паўно́чны, -ая, -ае.

Паўночнае ззянне (палярнае).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Паўночны Данец

т. 12, с. 226

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)