паўнакро́ўны, -ая, -ае.

1. Які вылучаецца паўнакроўнасцю (у 2 знач.).

П. мужчына.

2. перан. Актыўны, змястоўны, жыццярадасны.

Паўнакроўнае жыццё.

|| наз. паўнакро́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўнакро́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўнакро́ўны паўнакро́ўная паўнакро́ўнае паўнакро́ўныя
Р. паўнакро́ўнага паўнакро́ўнай
паўнакро́ўнае		 паўнакро́ўнага паўнакро́ўных
Д. паўнакро́ўнаму паўнакро́ўнай паўнакро́ўнаму паўнакро́ўным
В. паўнакро́ўны (неадуш.)
паўнакро́ўнага (адуш.)		 паўнакро́ўную паўнакро́ўнае паўнакро́ўныя (неадуш.)
паўнакро́ўных (адуш.)
Т. паўнакро́ўным паўнакро́ўнай
паўнакро́ўнаю		 паўнакро́ўным паўнакро́ўнымі
М. паўнакро́ўным паўнакро́ўнай паўнакро́ўным паўнакро́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўнакро́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўнакро́ўны паўнакро́ўная паўнакро́ўнае паўнакро́ўныя
Р. паўнакро́ўнага паўнакро́ўнай
паўнакро́ўнае		 паўнакро́ўнага паўнакро́ўных
Д. паўнакро́ўнаму паўнакро́ўнай паўнакро́ўнаму паўнакро́ўным
В. паўнакро́ўны (неадуш.)
паўнакро́ўнага (адуш.)		 паўнакро́ўную паўнакро́ўнае паўнакро́ўныя (неадуш.)
паўнакро́ўных (адуш.)
Т. паўнакро́ўным паўнакро́ўнай
паўнакро́ўнаю		 паўнакро́ўным паўнакро́ўнымі
М. паўнакро́ўным паўнакро́ўнай паўнакро́ўным паўнакро́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўнакро́ўны прям., перен. полнокро́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўнакро́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які вылучаецца паўнакроўнасцю (у 1 знач.), хворы ад лішку крыві.

2. Здаровы. Мельнік быў паўнакроўны мужчына гадоў сарака пяці. Гамолка. // перан. Насычаны, змястоўны, багаты на ўражанні, падзеі і пад. Усё вакол жыло паўнакроўным, шчаслівым жыццём. Краўчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўнакро́ўны

1. мед. hyperämisch;

2. перан. blútvoll, lébensvoll;

паўнакро́ўнае жыццё pulsíerendes Lében

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

полнокро́вный паўнакро́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўнакро́ўнасць, -і, ж.

1. гл. паўнакроўны.

2. Павелічэнне масы крыві ў сасудах цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

blútreich

a паўнакро́ўны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

red-blooded

паўнакро́ўны, энэргі́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)