паўзу́чы, -ая, -ае.

1. Які поўзае, перамяшчаецца шляхам поўзання.

Паўзучыя гады (пра змей).

2. Які сцелецца па зямлі або чапляецца за што-н.

Паўзучыя расліны.

○

Паўзучы эмпірызм (кніжн., неадабр.) — няўмелае апісанне фактаў без іх аналізу і абагульнення.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўзу́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўзу́чы паўзу́чая паўзу́чае паўзу́чыя
Р. паўзу́чага паўзу́чай
паўзу́чае		 паўзу́чага паўзу́чых
Д. паўзу́чаму паўзу́чай паўзу́чаму паўзу́чым
В. паўзу́чы (неадуш.)
паўзу́чага (адуш.)		 паўзу́чую паўзу́чае паўзу́чыя (неадуш.)
паўзу́чых (адуш.)
Т. паўзу́чым паўзу́чай
паўзу́чаю		 паўзу́чым паўзу́чымі
М. паўзу́чым паўзу́чай паўзу́чым паўзу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўзу́чы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. паўзу́чы паўзу́чая паўзу́чае паўзу́чыя
Р. паўзу́чага паўзу́чай
паўзу́чае		 паўзу́чага паўзу́чых
Д. паўзу́чаму паўзу́чай паўзу́чаму паўзу́чым
В. паўзу́чы (неадуш.)
паўзу́чага (адуш.)		 паўзу́чую паўзу́чае паўзу́чыя (неадуш.)
паўзу́чых (адуш.)
Т. паўзу́чым паўзу́чай
паўзу́чаю		 паўзу́чым паўзу́чымі
М. паўзу́чым паўзу́чай паўзу́чым паўзу́чых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паўзу́чы в разн. знач. ползу́чий;

п. гад — ползу́чий гад;

~чыя раслі́ны — ползу́чие расте́ния;

п. дым — ползу́чий дым;

~чыя льды — ползу́чие льды;

○ п. эмпіры́зм — ползу́чий эпмири́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўзу́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які поўзае, перамяшчаецца шляхам поўзання. Паўзучыя гады.

2. Які сцелецца па зямлі або чапляецца за што‑н. (пра расліны). Паўзучы мох. Паўзучы гарошак. □ Жоўтыя ад іржы рэйкі абвіла паўзучая бярозка. Хомчанка.

3. Які павольна распаўсюджваецца, сцелецца (пра дым, туман і пад.). [Немцы] збіраліся на рубяжы амаль непрыкметна, бо поблізу яго слаўся белы паўзучы дым. Мележ.

4. Які рухаецца суцэльнай масай (пра льды). Паўзучыя льды.

•••

Паўзучы эмпірызм гл. эмпірызм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўзу́чы кніжн. kríechend;

паўзу́чыя раслі́ны бат. ránkende Pflánzen, Ránken pl

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ползу́чий в разн. знач. паўзу́чы;

ползу́чие расте́ния паўзу́чыя раслі́ны;

ползу́чий дым паўзу́чы дым;

ползу́чие льды паўзу́чыя льды;

ползу́чий гад паўзу́чы гад;

ползу́чий эмпири́зм паўзу́чы эмпіры́зм.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паўзці́

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. паўзу́ паўзё́м
2-я ас. паўзе́ш паўзяце́
3-я ас. паўзе́ паўзу́ць
Прошлы час
м. по́ўз паўзлі́
ж. паўзла́
н. паўзло́
Загадны лад
2-я ас. паўзі́ паўзі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час паўзучы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

rambling [ˈræmblɪŋ] adj.

1. бязла́дны, хааты́чны, няскла́дны (пра мову)

2. паўзу́чы, паво́йны (пра расліны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

спаўзці́ся, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -зе́цца; -зёмся, -зяце́ся, -зу́цца; спо́ўзся, спаўзла́ся, -зло́ся; зак.

Паўзучы, сабрацца ў адно месца.

Мурашкі спаўзліся да пня.

|| незак. спаўза́цца, -а́ецца; -а́емся, -а́ецеся, -а́юцца.

|| наз. спаўза́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)