паяды́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. паяды́нак паяды́нкі
Р. паяды́нку паяды́нкаў
Д. паяды́нку паяды́нкам
В. паяды́нак паяды́нкі
Т. паяды́нкам паяды́нкамі
М. паяды́нку паяды́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паяды́нак, -нку, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. Дуэль; узброеная барацьба двух праціўнікаў у прысутнасці секундантаў як спосаб абароны ўласнай годнасці (уст.).

Выклікаць каго-н. на п.

2. Наогул барацьба двух праціўнікаў.

Спартыўны п.

Слоўны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паяды́нак, -нку м., прям., перен. поеди́нок

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паяды́нак, ‑нка, м.

Баявая сутычка двух праціўнікаў. Паядынак, відаць, быў няроўны: адна з варожых куль скасіла .. [дзядзьку]. Якімовіч. Тут колісь у начной цішы Сышліся два на паядынак. Гурло. У спадчыну ад бацькі я атрымаў старога беркута з адным вокам, другое вока беркут страціў у паядынку з ваўком. Васілёнак. // У спартыўных спаборніцтвах — барацьба двух праціўнікаў. Лепшыя спартыўныя збудаванні беларускай сталіцы сталі месцамі цікавых паядынкаў. «Звязда». // перан. Наогул барацьба з кім‑, чым‑н. Свістам сініцы, хрустам ільдзінак Сцюжа з вясной пачала паядынак. Грахоўскі. Гутарка Андрэя з стар[астам] выступае як своеасаблівы паядынак, дзе зброяй праціўнікаў з яўляецца ідэалогія, светапогляд. Хромчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паяды́нак м. кніжн. Zwéikampf m -(e)s, -kämfe, Duéll n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паяды́нак

(польск. pojedynek)

1) узброеная сутычка двух праціўнікаў, дуэль;

2) спартыўная барацьба двух праціўнікаў;

3) наогул барацьба з кім-н., чым-н. (напр. п. са стыхіяй).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Паяды́нак ’баявая сутычка двух праціўнікаў’ (ТСБМ), ст.-бел. поединокъ, поедынокъ (XVII ст.) ’тс’ запазычаны са ст.-польск. pojedynek ’тс’ (Булыка, Лекс. запазыч., 66).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

судовы паядынак

т. 15, с. 255

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шпа́га, -і, ДМ шпа́зе, мн. -і, шпаг, ж.

Халодная колючая зброя з прамым доўгім клінком.

◊

Скрыжаваць шпагі — пачаць паядынак.

|| прым. шпа́жны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

combat [ˈkɒmbæt] n. бой, бі́тва;

a single combat адзінабо́рства, паяды́нак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)