паша́на, -ы, ж.

Павага, якая аказваецца каму-н. грамадствам, людзьмі.

Быць у пашане.

Адносіцца да каго-н. з пашанай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паша́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. паша́на
Р. паша́ны
Д. паша́не
В. паша́ну
Т. паша́най
паша́наю
М. паша́не

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

паша́на ж., мн. нет почёт м.; почте́ние ср., почти́тельность;

адно́сіцца з ~най — относи́ться с почте́нием (почти́тельностью);

◊ быць (не) у ~не — быть (не) в почёте;

п. і пава́га — почёт и уваже́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паша́на, ‑ы, ж.

Павага, якая аказваецца каму‑н. грамадствам, людзьмі. У тоне Сцепкавага адказу была мяккасць і пашана да стрэлачніка, што таму вельмі спадабалася. Колас. Пра старажылаў гавораць з любоўю: той пражыў тут пятнаццаць гадоў, той дваццаць, а той дваццаць пяць — такому чэсць, хвала і пашана. Скрыган.

•••

(Не) у пашане (быць) — (не) карыстацца павагай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паша́на ж

1. Éhre f -; (павага) Áchtung f -; Hóchachtung f (высокая);

быць у паша́не hóchgeschätzt [ángesehen] sein;

2. (ушанаванне) Éhrenbezeigung f -, -en, Éhrenerweisung f -, -en, Éhrung f -, -en;

выка́зваць паша́ну каму-н j-m Éhre bezéigen [erwéisen*, zóllen];

кні́га паша́ны Éhrenbuch n -(e)s, -bücher;

выка́званне глыбо́кай паша́ны Húldigung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Паша́на ’павага’ (ТСБМ, Гарэц.), пашанаванне (у выразе: мець у пашанаванні) ’шанаваць’ (Нас.), дзярж. пашанота ’пашана, дагляд’ (Нар. сл.), пашанотны ’шаноўны, прыстойны’ (Нар. сл.). Да шанава́ць (гл.), якое з польск. szanować < ст.-польск. szonować < ням. schonen ’прыгожа з кім-н. абыходзіцца’ < schön ’прыгожа’ (Брукнер, 540).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

арэо́л, -а, м.

1. Светлавы круг, ззянне вакол ярка асветленага прадмета, а таксама на фатаграфіі такога прадмета (спец.).

2. перан. Гонар, пашана вакол каго-н. (высок.).

Быць у арэоле славы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

благогове́ние ср. глыбо́кая паша́на, глыбо́кая пава́га;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

awe​1 [ɔ:] n. глыбо́кая паша́на і страх; здзіўле́нне; захапле́нне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

почти́тельность пачці́васць, -ці ж., паша́на, -ны ж., пава́га, -гі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)