пачатко́вец

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пачатко́вец пачатко́ўцы
Р. пачатко́ўца пачатко́ўцаў
Д. пачатко́ўцу пачатко́ўцам
В. пачатко́ўца пачатко́ўцаў
Т. пачатко́ўцам пачатко́ўцамі
М. пачатко́ўцу пачатко́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пачатко́вец, -ко́ўца м. начина́ющий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пачатко́вец, ‑коўца, м.

Той, хто пачынае займацца ў першым класе школы. Бацька нейкі час, да пачатку сусветнай вайны, настаўнічаў. Пачаткоўцаў вучыў. Калачынскі. // Той, хто пачынае якую‑н. дзейнасць. Прагляд раённых газет паказвае, што вакол кожнай з іх гуртуецца чалавек дзесяць, а то і болей, пачаткоўцаў. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачатко́вец м. Ánfänger m -s, -;

падру́чнік для пачатко́ўцаў ein Léhrbuch für die Ánfänger

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

tyro​1 [ˈtaɪərəʊ] n. навічо́к, пачатко́вец;

a tyro member но́вы ся́бар (суполкі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

beginner [bɪˈgɪnə] n. пачына́льнік; пачатко́вец; навічо́к;

English for beginners англі́йская мо́ва для пачатко́ўцаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

początkujący

пачынаючы; пачатковец; які пачынае

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ánfänger

m -s, -

1) пачатко́вец

2) ініцыя́тар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

начина́ющий

1. прич. які́ (што) пачына́е; які́ (што) распачына́е; см. начина́ть;

2. сущ. пачатко́вец, -ко́ўца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

novice

[ˈnɑ:vəs]

n.

1) пачатко́вец -ўца, навічо́к -ка́ m.

2) паслу́шнік -а m., паслу́шніца f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)