пацурчэ́ць
дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
пацурчы́ць |
пацурча́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пацурчэ́ў |
пацурчэ́лі |
| ж. |
пацурчэ́ла |
| н. |
пацурчэ́ла |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
пацурчэ́ўшы |
Крыніцы:
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пацурча́ць і пацурчэ́ць, ‑чыць; зак.
1. Пачаць цурчаць, цурчэць. Хвілін праз колькі проста над дахам загрымеў гром і на галовы гледачоў пацурчала дажджавая вада. Чыгрынаў.
2. Цурчаць, цурчэць некаторы час.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)