пацурча́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. пацурчы́ць пацурча́ць
Прошлы час
м. пацурча́ў пацурча́лі
ж. пацурча́ла
н. пацурча́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пацурча́ць сов. пожурча́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пацурча́ць і пацурчэ́ць, ‑чыць; зак.

1. Пачаць цурчаць, цурчэць. Хвілін праз колькі проста над дахам загрымеў гром і на галовы гледачоў пацурчала дажджавая вада. Чыгрынаў.

2. Цурчаць, цурчэць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пожурча́ть сов. пацурча́ць, пажурча́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пацурчэ́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. пацурчы́ць пацурча́ць
Прошлы час
м. пацурчэ́ў пацурчэ́лі
ж. пацурчэ́ла
н. пацурчэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час пацурчэ́ўшы

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)