пацо́каць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пацо́каю пацо́каем
2-я ас. пацо́каеш пацо́каеце
3-я ас. пацо́кае пацо́каюць
Прошлы час
м. пацо́каў пацо́калі
ж. пацо́кала
н. пацо́кала
Загадны лад
2-я ас. пацо́кай пацо́кайце
Дзеепрыслоўе
прош. час пацо́каўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пацо́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Цокаць некаторы час.

2. Разм. Пайсці, пабегчы, цокаючы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Піля́ць 1 ’моцна кусаць, джгаць’ (ТС). Няясна. Хутчэй за ўсё, гукапераймальнае, параўн. такаць ’пстрыкаць’ (гл.).

◎ Піляць 2 ’пілаваць’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ; добр., Мат. Гом.), ’няўмела іграць’ (Сл. ПЗБ). Да яйкі (гл.), параўн. пацокаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пощёлкать сов.

1. (надавать щелчков) надава́ць пстры́чак;

2. (произвести щёлкающие звуки — пальцами) папстры́каць; (кнутом, зубами) паля́скаць; (пружиной, замком) пашчо́ўкаць; (языком) пацмо́каць; (шпорами, каблуками) пацо́каць;

3. (погрызть орехи и т. п.) палуза́ць;

4. (попеть — о птицах) пацёхкаць, пашчо́ўкаць; см. щёлкать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)