пахаце́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пахаце́нне пахаце́нні
Р. пахаце́ння пахаце́нняў
Д. пахаце́нню пахаце́нням
В. пахаце́нне пахаце́нні
Т. пахаце́ннем пахаце́ннямі
М. пахаце́нні пахаце́ннях

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Пахаце́нне ’жаданне’ (Нас.). У выніку кантамінацыі лексем похаць і хаценне (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)