патра́фіць
‘зрабіць што-небудзь у час і ўдала; дагаджаць каму-небудзь’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
патра́флю |
патра́фім |
| 2-я ас. |
патра́фіш |
патра́фіце |
| 3-я ас. |
патра́фіць |
патра́фяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
патра́фіў |
патра́філі |
| ж. |
патра́філа |
| н. |
патра́філа |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
патра́ф |
патра́фце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
патра́фіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
патра́фіць (дагадзіць) éinen Gefállen tun*, gefällig sein (D)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Тра́фіць ‘папасці, пацэліць’: цѣливъ въ ворону, а трафивъ в корову (Нас.), ‘патрапіць, знайсці’ (Сл. ПЗБ), ‘здагадацца, скеміць’ (Сцяшк. Сл., Шпіл.), ‘дайсці’: трафив да адной гари (Кітаб Луцкевіча), ‘прылажвацца, дагаджаць’ (Мал.; капыл., Жыв. сл.), тра́фіцца ‘здарыцца’ (Нас., Ляц.), сюды ж патра́фіць ‘трапіць; адгадаць’ (Шпіл.), траф ‘меткі ўдар’ (Нас.), ст.-бел. трафити, трапити, трахвити ‘пацэліць, натрапіць, змагчы, здарыцца’ (ГСБМ), трафитися ‘здарыцца, адбыцца’ (Ст.-бел. лексікон). Са ст.-польск. trafić, trapić < с.-в.-ням. trëffen ‘трапляць’, ‘сустрэць, наткнуцца на каго-небудзь’, ‘дасягаць’ (Булыка, Лекс. запазыч., 189; Борысь, 639; Вінцэнц; ЕСУМ, 5, 622). Гл. трапіць 1.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)