пасыпа́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. пасыпа́нне
Р. пасыпа́ння
Д. пасыпа́нню
В. пасыпа́нне
Т. пасыпа́ннем
М. пасыпа́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасыпа́нне ср. посыпа́ние, посы́пка ж.; см. пасыпа́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасыпа́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. пасыпа́ць — пасы́паць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

посы́пка ж. пасы́пка, -кі ж., пасыпа́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пле́шчыць 1 ’рабіць плоскім, тонкім, плюшчыць’ (Нас.)· Да плоскі (гл.). Сюды ж плешчанік ’ляпёшкі з прэснага цеста, пасыпанне макам’ (тураў., Малч.), якія, відаць, былі плоскія. Параўн. таксама пляскач 2, пляскуха (гл.).

◎ Пле́шчыць 2 ’пляскаць у далоні’ (лід., Сл. ПЗБ). Да пляск.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)