пасце́льны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пасце́льны пасце́льная пасце́льнае пасце́льныя
Р. пасце́льнага пасце́льнай
пасце́льнае		 пасце́льнага пасце́льных
Д. пасце́льнаму пасце́льнай пасце́льнаму пасце́льным
В. пасце́льны (неадуш.)
пасце́льнага (адуш.)		 пасце́льную пасце́льнае пасце́льныя (неадуш.)
пасце́льных (адуш.)
Т. пасце́льным пасце́льнай
пасце́льнаю		 пасце́льным пасце́льнымі
М. пасце́льным пасце́льнай пасце́льным пасце́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пасце́льны посте́льный;

~ныя — рэ́чы посте́льные принадле́жности;

п. рэжы́м — посте́льный режи́м;

◊ і ~нае і касце́льнае — (об одежде) и бу́дничное и пра́здничное

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасце́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пасцелі (у 1 знач.); прызначаны для пасцелі. Ад недахопу пасцельных прылад даводзілася дзяліцца самым неабходным. Гартны. Я папрасіла, каб мае сябры прынеслі пасцельную і нацельную бялізну ды якое цёплае адзенне. Мядзёлка.

•••

Пасцельны рэжым гл. рэжым.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасце́льны Bett-;

пасце́льныя рэ́чы Béttzeug n -(e)s, -e; Béttwaren pl (тавары);

пасце́льны рэжы́м мед. Béttruhe f-;

мяня́ць пасце́льную бялі́зну das Bett (frisch) überzíehen*;

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пасце́ль, -і, мн. -і, -ей, ж.

Месца для спання з пасланымі на ім спальнымі рэчамі (бялізнай, коўдрай і пад.).

Паслаць п.

|| прым. пасце́льны, -ая, -ае.

Пасцельныя рэчы.

П. рэжым (пры хваробе — неабходнасць ляжаць у пасцелі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пасцельны клоп 8/311 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

посте́льный пасце́льны;

посте́льные принадле́жности пасце́льныя рэ́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

клоп, клапа, м.

Невялікае насякомае-паразіт, якое корміцца кроўю жывёл і чалавека. Пасцельны клоп. // Наземнае або воднае насякомае-паразіт. Раслінаедны клоп.

•••

Карміць клапоў гл. карміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

béttlägerig

a пасце́льны хво́ры

~ wérden — зле́гчы (з прычыны хваробы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pościelowy

pościelow|y

пасцельны;

bielizna ~a — пасцельная бялізна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)