пасрэ́дніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пасрэ́дніца пасрэ́дніцы
Р. пасрэ́дніцы пасрэ́дніц
Д. пасрэ́дніцы пасрэ́дніцам
В. пасрэ́дніцу пасрэ́дніц
Т. пасрэ́дніцай
пасрэ́дніцаю		 пасрэ́дніцамі
М. пасрэ́дніцы пасрэ́дніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

пасрэ́дніца ж. посре́дница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пасрэ́дніца, ‑ы, ж.

Жан. да пасрэднік (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́ва-пасрэ́дніца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мо́ва-пасрэ́дніца мо́вы-пасрэ́дніцы
Р. мо́вы-пасрэ́дніцы мо́ў-пасрэ́дніц
Д. мо́ве-пасрэ́дніцы мо́вам-пасрэ́дніцам
В. мо́ву-пасрэ́дніцу мо́вы-пасрэ́дніцы
Т. мо́вай-пасрэ́дніцай
мо́вай-пасрэ́дніцаю		 мо́вамі-пасрэ́дніцамі
М. мо́ве-пасрэ́дніцы мо́вах-пасрэ́дніцах

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

пасрэ́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба ці арганізацыя, пры ўдзеле якіх вядуцца перагаворы паміж бакамі.

|| ж. пасрэ́дніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. пасрэ́дніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мова-пасрэдніца

т. 10, с. 506

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

посре́дница пасярэ́дніца, -цы ж., пасрэ́дніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)