Verbum

анлайнавы слоўнік

парэнхі́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парэнхі́ма ж., анат., бот. паренхи́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парэнхі́ма, ‑ы, ж.

Спец.

1. Асноўная тканка якога‑н. органа. Парэнхіма лёгкіх.

2. Асноўная тканка раслін, якая складаецца з клетак аднолькавага памеру.

[Ад грэч. parénchýma — напаўненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Парэнхіма, гл. Асноўная тканка

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

парэнхіма

т. 12, с. 156

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

парэнхі́ма

(гр. parenchyma = напаўненне)

1) асноўная тканка якога-н. органа;

2) раслінная тканка, якая складаецца з клетак аднолькавага памеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Складкавая парэнхіма 1/523

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

паренхи́ма анат., бот. парэнхі́ма, -мы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АСНО́ЎНАЯ ТКА́НКА ў анатоміі раслін, гл. Парэнхіма.

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мезафі́л

(ад меза- + гр. phyllon = ліст)

асноўная тканка лістоў раслін (парэнхіма), у клетках якой змяшчаецца хларафіл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)