парэ́з, -у, мн. -ы, -аў, м.

Парэзанае месца.

П. на руцэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парэ́з

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. парэ́з парэ́зы
Р. парэ́зу парэ́заў
Д. парэ́зу парэ́зам
В. парэ́з парэ́зы
Т. парэ́зам парэ́замі
М. парэ́зе парэ́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

парэ́з I, -зу м. поре́з

парэ́з II, -зу м., мед. паре́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парэ́з ​1, ‑у, м.

Парэзанае месца; рана, зробленая чым‑н. вострым. Галіўся.. [Ермакоў], відаць, сам, спяшаючыся, бо на твары былі парэзы. Мележ.

парэ́з ​2, ‑у, м.

Спец. Частковы параліч, аслабленне актыўнай здольнасці мышцаў.

[Ад грэч. páresis — аслабленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парэз

т. 12, с. 156

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

парэ́з м Schnitt m -(e)s, -e, Éinschnitt m; Schníttwunde f -, -n (рана)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

парэ́з

(гр. paresis = аслабленне)

частковы параліч, аслабленне актыўнай здольнасці мышцаў (часцей рук, ног).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

◎ Парэ́з ’разок, Słratiotes L.’ (Інстр. III), ’жабнік, парэз, Hydrocharis L.’ (Кіс.), ’парэз’ (Бяльк.). Рус. поріз ’Słratiotes L.’ Аддзеяслоўнае ўтварэнне ад парэзаць < рээаць. Расліна названа паводле рэжучых уласцівасцей лісцяў. Параўн. яшчэ чэш. lezan (вытворнае па рускаму ўзору); славац. rezaoka ’расліна Słratiotes’ (гл. Махэк, Jména rostl., 260).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

поре́з парэ́з, -зу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паре́з мед. парэ́з, -зу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)