пары́раванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пары́раванне пары́раванні
Р. пары́равання пары́раванняў
Д. пары́раванню пары́раванням
В. пары́раванне пары́раванні
Т. пары́раваннем пары́раваннямі
М. пары́раванні пары́раваннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пары́раванне ср. пари́рование

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пары́раванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. парыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пары́раванне н. Paríeren n -s, Ábwehr f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пари́рование пары́раванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Paráde

f -, -n

1) пара́д

die ~ ábnehmen* — прыма́ць пара́д

2) свято́чны ўбо́р

3) пары́раванне ўда́ру (бокс, фехтаванне)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)