паруша́льніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. паруша́льніца паруша́льніцы
Р. паруша́льніцы паруша́льніц
Д. паруша́льніцы паруша́льніцам
В. паруша́льніцу паруша́льніц
Т. паруша́льніцай
паруша́льніцаю		 паруша́льніцамі
М. паруша́льніцы паруша́льніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паруша́льніца ж. наруши́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паруша́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да парушальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паруша́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто парушае якія-н. правілы, законы, звычаі.

П. дысцыпліны.

П. граніцы.

|| ж. паруша́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

наруши́тельница паруша́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

возмути́тельница уст. (подстрекательница) падбухто́ршчыца, -цы ж.; (бунтовщица) бунтаўшчы́ца, -цы ж.; (нарушительница) паруша́льніца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)