паруча́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. паруча́юся паруча́емся
2-я ас. паруча́ешся паруча́ецеся
3-я ас. паруча́ецца паруча́юцца
Прошлы час
м. паруча́ўся паруча́ліся
ж. паруча́лася
н. паруча́лася
Загадны лад
2-я ас. паруча́йся паруча́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час паруча́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

паруча́цца несов. поруча́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паруча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да паручыцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паручы́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. паручу́ся пару́чымся
2-я ас. пару́чышся пару́чыцеся
3-я ас. пару́чыцца пару́чацца
Прошлы час
м. паручы́ўся паручы́ліся
ж. паручы́лася
н. паручы́лася
Загадны лад
2-я ас. паручы́ся паручы́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час паручы́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

поруча́ться

1. паруча́цца; см. поручи́ться;

2. страд. даруча́цца; см. поруча́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пару́ка ’зарука ў чым-небудзь, пацвярджэнне чаго-небудзь; гарантыя’ (ТСБМ); паручы́цца, паруча́льны. Рус., укр. пору́ка, польск. poręka, чэш. poruka, серб.-харв. по̏рука, славен. pórok. З по- і рука (гл.). Слова, відавочна, праславянскага паходжання з прычыны старажытнасці звычаю паданнем рукі паручацца за каго-небудзь (параўн. Махэк₂, 523 і наст.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

authorize

[ˈɔӨəraɪz]

v.t.

1) упаўнава́жваць

2) санкцыянава́ць, зацьвярджа́ць, рабі́ць правамо́цным

3) дава́ць пра́ва; даруча́ць, дапушча́ць; дазваля́ць

4) паруча́цца за каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vouch

[vaʊtʃ]

v.t.

1)

а) руча́цца, паруча́цца

б) запэ́ўніваць, гарантава́ць

The principal vouched for John’s honesty — Дырэ́ктар шко́лы паручы́ўся за Я́нкаву сумле́ннасьць

2) пацьвярджа́ць, сьцьвярджа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

guarantee

[,gærənˈti:]

1.

n.

1) пару́ка, гара́нтыя f.

2) паруча́льнік -а m., гара́нт -а m.

3) асо́ба, яко́й дае́цца гара́нтыя

4) зару́ка f., закла́д -у m.

Wealth is no guarantee of happiness — Бага́цьце ня ёсьць зару́кай шча́сьця

2.

v.t.

1) паруча́цца за каго́

2) гарантава́ць, забясьпе́чваць, руча́цца

3) (against or from) засьцерага́ць, забясьпе́чваць, страхава́ць ад чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)