Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
партыза́н, -а, мн. -ы, -за́н і -за́наў, м.
Удзельнік партызанскай вайны, баец партызанскага атрада.
Партызаны — народныя мсціўцы.
|| ж.партыза́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым.партыза́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
партыза́нм. партиза́н
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
партыза́н, ‑а, м.
Удзельнік узброенай барацьбы, якая вядзецца атрадамі народных мас на акупіраванай тэрыторыі. Усе віталі Міколку, слаўнага машыніста браняпоезда, слаўнага партызана, смелага сына бальшавіка.Лынькоў.Як ішлі ў лясы партызаны На заклятага ворага-пана, — Расступаліся долы і горы, Шляхі значылі сонца і зоры.Купала.
[Фр. partisan.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
партыза́нм Partisán m -en, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
партыза́н
(фр. partisan)
член атрада, арганізаванага з прадстаўнікоў народных мас для барацьбы з ворагам на акупіраванай тэрыторыі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
Партыза́н ’удзельнік узброенай барацьбы, якая вядзецца атрадамі народных мас на акупіраванай тэрыторыі’ (ТСБМ). З рус.партиза́н ’тс’, якое праз ням.Partisan або франц.partisan ад італ.partigiano ’прыхільнік’ (гл. Фасмер, 3, 209).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
партызан, народны мсцівец, лясны салдат
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
музей баявой садружнасці беларускіх, рускіх, латышскіх і літоўскіх партызан