партрэты́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Мастак — майстар партрэта.

|| ж. партрэты́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

партрэты́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. партрэты́ст партрэты́сты
Р. партрэты́ста партрэты́стаў
Д. партрэты́сту партрэты́стам
В. партрэты́ста партрэты́стаў
Т. партрэты́стам партрэты́стамі
М. партрэты́сце партрэты́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

партрэты́ст м. портрети́ст

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

партрэты́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Мастак — спецыяліст у галіне партрэтнага жывапісу. Венедыкт Кубіцкі быў партрэтыстам рускай школы, вучнем Ільі Рэпіна. Ліс. Бліскучым майстрам графікі быў таксама Язэп Горыд — выдатны карыкатурыст, партрэтыст, майстар храявіду, кніжнай графікі. Шматаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

партрэты́ст м. Porträtíst m -en, -en, Porträtmaler [pɔr´trɛ:-] m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

партрэты́ст

(фр. portraitiste)

мастак, спецыяліст у галіне партрэтнага жывапісу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

портрети́ст партрэты́ст, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

партрэты́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Жан. да партрэтыст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

portrecista

м. маст. партрэтыст

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Porträtmaler

[-'trε:-] і [-'trε:t- ]

m -s, - партрэты́ст

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)