параты́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. параты́т
Р. параты́ту
Д. параты́ту
В. параты́т
Т. параты́там
М. параты́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

параты́т, -ту м., мед. пароти́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

параты́т

(ад пара- + гр. us, otos = вуха)

запаленне калявушнай сліннай залозы;

п. эпідэмічны — свінка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

паратыт эпідэмічны

т. 12, с. 91

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пароти́т мед. параты́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)