парастава́ць

дзеяслоў, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. парастае́ парастаю́ць
Прошлы час
м. парастава́ў парастава́лі
ж. парастава́ла
н. парастава́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час парастава́ўшы

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

парастава́ць сов. (о многом) раста́ять

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парастава́ць, ‑тае; зак.

Растаць — пра ўсё, многае. Калі б жаданні, думы і пачуцці Тых, што заўжды спяшаюцца сюды, Маглі ўсе сучаснікі пачуць іх, На полюсах параставалі б льды. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пота́ять сов., разг. раста́ць, мног. парастава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прота́ять сов.

1. (растаять) прата́ць, раста́ць;

снег прота́ял до земли́ снег прата́ў (раста́ў) да зямлі́;

2. (какое-то время) парастава́ць;

снег прота́ял неде́ли две и сошёл снег парастава́ў ты́дні два і сышо́ў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)