пара́ніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пара́ню пара́нім
2-я ас. пара́ніш пара́ніце
3-я ас. пара́ніць пара́няць
Прошлы час
м. пара́ніў пара́нілі
ж. пара́ніла
н. пара́ніла
Загадны лад
2-я ас. пара́нь пара́ньце
Дзеепрыслоўе
прош. час пара́ніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пара́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго-што.

1. Нанесці рану каму-н., раніць каго-, што-н.

Яго параніла (безас.) асколкам снарада.

П. руку.

П. душу каму-н. (перан.).

2. Раніць усіх, многіх або нанесці раны каму-н. у многіх месцах.

П. усё цела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пара́ніць сов.

1. ра́нить; пора́нить;

п. руку́ — ра́нить (пора́нить) ру́ку;

2. перен. ра́нить;

3. (покрыть ранами) изра́нить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пара́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

1. Нанесці каму‑н. рану, раніць каго‑, што‑н. Параніць руку. □ Партызаны стралялі так, каб не параніць Міколку і дзеда. Лынькоў. [Федзя:] — Дапытваліся, хто параніў таго лася... Ваданосаў. / у безас. ужыв. Сяргея Мажэйку параніла недалёка ад Берліна. Шахавец.

2. перан. Прычыніць каму‑н. душэўны боль, пакуты. Няхай Альбіна многа болю прынесла ёй, няхай параніла яе маладое сэрца, усё роўна Галя не таіла на яе ніякай злосці. Сабаленка. Хай на тварах не абсохнуць слёзы, Што душу паранілі ў дарозе. Броўка.

3. Зраніць усіх, многіх; нанесці раны каму‑н. у многіх месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пара́ніць verlétzen vt, verwúnden vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

перера́нить сов. пара́ніць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изра́нить сов. зра́ніць, пара́ніць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пора́нить сов., разг. пара́ніць, ра́ніць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уверадзі́ць, увераджу́, увярэ́дзіш, увярэ́дзіць; увярэ́джаны; зак., што.

Стаміць працай або пакалечыць, параніць.

У. руку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкало́цца, -калю́ся, -ко́лешся, -ко́лецца; -калі́ся; зак.

Параніць сябе чым-н. калючым у многіх месцах.

А. шыпшынай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)