пара́люшны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пара́люшны пара́люшная пара́люшнае пара́люшныя
Р. пара́люшнага пара́люшнай
пара́люшнае
пара́люшнага пара́люшных
Д. пара́люшнаму пара́люшнай пара́люшнаму пара́люшным
В. пара́люшны (неадуш.)
пара́люшнага (адуш.)
пара́люшную пара́люшнае пара́люшныя (неадуш.)
пара́люшных (адуш.)
Т. пара́люшным пара́люшнай
пара́люшнаю
пара́люшным пара́люшнымі
М. пара́люшным пара́люшнай пара́люшным пара́люшных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пара́люшны мед paraltisch

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пара́люш, -у, м. (разм.).

Тое, што і параліч.

|| прым. пара́люшны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парали́чный

1. прил. пара́лічны, пара́люшны;

2. сущ. пара́лічны, -нага м., пара́люшны, -нага м.; паралі́тык, -ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)