па́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. па́пка па́пкі
Р. па́пкі па́пак
Д. па́пцы па́пкам
В. па́пку па́пкі
Т. па́пкай
па́пкаю
па́пкамі
М. па́пцы па́пках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

па́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

Вокладка з кардону, скуры і пад. для папер.

П. для спраў.

|| памянш. па́пачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. па́пачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

па́пка ж. па́пка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́пкаI (обложка для бумаг) па́пка, -кі ж.; (род портфеля без ручки) па́пка, -кі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́пкаII (отец) прост. та́тка, -кі м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

па́пка, ‑і, ДМ ‑пцы; Р мн. ‑пак; ж.

Вокладка з кардону, скуры і пад. для захоўвання папер, малюнкаў і пад. Галоўны інжынер уважліва праглядаў паперы ў папцы, што ляжала ў яго на каленях. Карпаў. Адзін з.. [харыстаў] — той, што выконваў абавязкі бібліятэкара, — застаўся збіраць папкі з нотамі. Мехаў. // Від партфеля (звычайна без ручак). Хадзіў.. [выкладчык] у капелюшы, заўсёды пры гальштуку, насіў з сабой не партфель,.. а жоўтую папку. Ермаловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́пка ж

1. (пад паперы) ktendeckel m -s, -; (скорасшывальнік) ktenordner m -s, -;

2. камп rdner m;

рабі́ць [ствара́ць] па́пку для фа́йлаў inen rdner blegen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Па́пка ’вокладка з картону, скуры і пад. для захоўвання папер, малюнкаў і пад.’ (ТСБМ). Праз рус. па́пка з ням. Pappe ’картон’, якое ад Pappe ’каша’, таму што раней слаі паперы звязваліся тоўстай праслойкай клейстара’ (Клюге-Гётце, 431; Фасмер, 3, 201).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

бі́знес-па́пка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. бі́знес-па́пка бі́знес-па́пкі
Р. бі́знес-па́пкі бі́знес-па́пак
Д. бі́знес-па́пцы бі́знес-па́пкам
В. бі́знес-па́пку бі́знес-па́пкі
Т. бі́знес-па́пкай
бі́знес-па́пкаю
бі́знес-па́пкамі
М. бі́знес-па́пцы бі́знес-па́пках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

па́пачны гл. папка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)