папалі́ць, -палю́, -па́ліш, -па́ліць; -па́лены; зак., што.

Спаліць усё або многае.

Хаты папалілі фашысцкія карнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папалі́ць

‘паспальваць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. папалю́ папа́лім
2-я ас. папа́ліш папа́ліце
3-я ас. папа́ліць папа́ляць
Прошлы час
м. папалі́ў папалі́лі
ж. папалі́ла
н. папалі́ла
Загадны лад
2-я ас. папалі́ папалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час папалі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папалі́ць

‘многа ці доўга ліць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. папалі́ю
папалью́		 папаліё́м
папальё́м
2-я ас. папаліе́ш
папалье́ш		 папаліяце́
папальяце́
3-я ас. папаліе́
папалье́		 папалію́ць
папалью́ць
Прошлы час
м. папалі́ў папалілі́
ж. папаліла́
н. папаліла́
папаліло́
Загадны лад
2-я ас. папалі́ папалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час папалі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

папалі́ць I сов.

1. (всё, многое) поже́чь, сжечь; переже́чь;

2. (нек-рое время) попали́ть, постреля́ть

папалі́ць II сов., разг. (много, неоднократно) поли́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папалі́ць ​1, ‑палю́, ‑па́ліш, ‑па́ліць; пр. папалі́ў, ‑палі́ла; зак., каго-што.

1. Спаліць, знішчыць агнём, спёкай і пад. усё, многае. У Лядах на Нёмане стаяў партызанскі дазор, а ў зрубе.. — застава. У зрубе, а не ў хаце, таму што ад восені хат у Лядах не было: іх папалілі фашысцкія карнікі. Брыль. [Янка:] — Ты, вось, паглядзі на луг, на груды: папаліла іх сонца з вясны. А прайшлі дажджы, яны пачалі ажываць. Колас.

2. і без дап. Паліць некаторы час.

папалі́ць ​2, ‑лью́, ‑лье́ш, ‑лье́; ‑льём, ‑льяце́ і ‑лію́, ‑ліе́ш, ‑ліе́; ‑ліём, ‑ліяце́; пр. папалі́ў, ‑ліла́, ‑ліло́; зак., што і чаго.

Разм. Ліць доўга, неаднаразова; выліць у вялікай колькасці. Папаліць вады на грады. □ [Карызна:] — Каб мне столькі радасці, колькі кожная слёз папаліла за свой век. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сжечь сов. спалі́ць, мног. папалі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

попали́ть​II сов. (пострелять) папалі́ць, пасмалі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

папа́лены пожжённый, сожжённый; пережжённый; см. папалі́ць I 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поже́чь сов.

1. (подвергнуть действию огня) папалі́ць;

2. (сильно припечь) папячы́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

попали́ть​I сов.

1. (пожечь) папалі́ць;

2. (тушу, ворс и т. п.) пасмалі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)