панікёр, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Той, хто паддаецца паніцы, распаўсюджвае яе.

|| ж. панікёрка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. панікёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панікё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. панікё́р панікё́ры
Р. панікё́ра панікё́раў
Д. панікё́ру панікё́рам
В. панікё́ра панікё́раў
Т. панікё́рам панікё́рамі
М. панікё́ру панікё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панікёр м. паникёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панікёр, ‑а, м.

Чалавек, які сам лёгка паддаецца паніцы або распаўсюджвае чуткі, якія выклікаюць паніку. [Камісар:] — Панікёр! Кожны куст за фашыста прымаеш! Шамякін. Клямт спрабаваў даведацца аб праўдзівасці чутак у аднаго штабнога афіцэра, але той адразу раздражнёна накінуўся на яго і абазваў панікёрам. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панікёр м. Pánikmacher m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

паникёр панікёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

alarmist [əˈlɑ:mɪst] п. derog. панікёр

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

scaremonger [ˈskeəˌmʌŋgə] n. панікёр; панікёрша

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

панікёрка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Разм. Жан. да панікёр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

panikarz

м. панікёр

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)