пані́клы, -ая, -ае.

1. Схілены, прыгнуты.

Паніклая ад гарачыні расліннасць.

2. перан. Прыгнечаны; разбіты духоўна.

Чалавек стаяў п.

Выгляд у жанчыны быў п. і разгублены.

|| наз. пані́класць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пані́клы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пані́клы пані́клая пані́клае пані́клыя
Р. пані́клага пані́клай
пані́клае		 пані́клага пані́клых
Д. пані́кламу пані́клай пані́кламу пані́клым
В. пані́клы (неадуш.)
пані́клага (адуш.)		 пані́клую пані́клае пані́клыя (неадуш.)
пані́клых (адуш.)
Т. пані́клым пані́клай
пані́клаю		 пані́клым пані́клымі
М. пані́клым пані́клай пані́клым пані́клых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пані́клы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пані́клы пані́клая пані́клае пані́клыя
Р. пані́клага пані́клай
пані́клае		 пані́клага пані́клых
Д. пані́кламу пані́клай пані́кламу пані́клым
В. пані́клы (неадуш.)
пані́клага (адуш.)		 пані́клую пані́клае пані́клыя (неадуш.)
пані́клых (адуш.)
Т. пані́клым пані́клай
пані́клаю		 пані́клым пані́клымі
М. пані́клым пані́клай пані́клым пані́клых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пані́клы прям., перен. пони́кший, сни́кший

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пані́клы, ‑ая, ‑ае.

1. Схілены, прыгнуты. Высокія травы, звялыя і паніклыя ўдзень ад гарачыні, цяпер узнімаліся ў вільготным дыханні.. зямлі. Самуйлёнак. Спякота... І пад сонцам залатым Паніклыя, задумлівыя лозы Яшчэ ніжэй прыпалі да вады. Чарняўскі.

2. перан. Прыгнечаны, засмучаны; разбіты духоўна. Адчуў бяду. Стаяў паніклы: Даруе мілая ці не? Бялевіч. Вочы дзяўчыны радасна смяяліся, хоць выгляд у яе быў паніклы і разгублены. Ракітны.

3. Абл. Падслепаваты. Пасля таго як Шэмета не ўзялі на вайну, Халуста інакш не зваў яго, як паніклы або сляпы чорт. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пані́клы herábhängend; gesénkt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пані́клы ’схілены, прыгнуты; прыгнечаны, замучаны’ (ТСБМ), пані́клы, пані́клівы ’блізарукі’ (Сл. ПЗБ, Мат. Гом.), поні́клы ’блізарукі; упарты’ (ТС). Ад панікнуць < нікнуць (гл.) з суф. ‑л‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пони́кший пані́клы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пони́клый разг. пані́клы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ни́клый пані́клы; (увядший) завя́лы, звя́лы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)