назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, нескланяльны
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, нескланяльны
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́ня
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
| па́ня | ||
| па́нь па́няў |
||
| па́ням | ||
| па́ню | па́нь па́няў |
|
| па́няй па́няю |
па́нямі | |
| па́нях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)
1. поме́щица, па́ни, ба́рыня;
2. ба́рыня, госпожа́;
3. госпожа́, па́ни;
4.
1-4
5. (обращение) госпожа́, суда́рыня
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
1. (пры звароце) Frau
2. (памешчыца) Gútsbesitzerin
3. (жонка памешчыка) Frau des Gútsbesitzers
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
(
1) памешчыца ў дарэвалюцыйнай Беларусі, а таксама гаспадыня, начальніца ў адносінах да прыслугі, падначаленых;
2) форма ветлівага звароту да жанчыны ў Польшчы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
пан, -а,
1. У старой Чэхіі, Польшчы, Літве, дарэвалюцыйнай Беларусі і Украіне: заможны феадал, буйны землеўласнік (памешчык, дваранін
2. Пра чалавека, які ўхіляецца ад працы сам і мае моду перакладваць работу на іншых (
3. Форма ветлівага звароту да мужчын у Польшчы, Чэхіі і
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́ни
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
па́ня
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)