пану́ючы, -ая, -ае.

1. Які мае ўладу, знаходзіцца на чале ўлады.

Пануючыя класы.

2. Які пераважае, найбольш распаўсюджаны.

Пануючая парода дрэў.

3. Які ўзвышаецца над чым-н.

Пануючая вышыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пану́ючы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пану́ючы пану́ючая пану́ючае пану́ючыя
Р. пану́ючага пану́ючай
пану́ючае		 пану́ючага пану́ючых
Д. пану́ючаму пану́ючай пану́ючаму пану́ючым
В. пану́ючы (неадуш.) пану́ючую пану́ючае пану́ючыя (неадуш.)
Т. пану́ючым пану́ючай
пану́ючаю		 пану́ючым пану́ючымі
М. пану́ючым пану́ючай пану́ючым пану́ючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пану́ючы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пану́ючы пану́ючая пану́ючае пану́ючыя
Р. пану́ючага пану́ючай
пану́ючае		 пану́ючага пану́ючых
Д. пану́ючаму пану́ючай пану́ючаму пану́ючым
В. пану́ючы (неадуш.) пану́ючую пану́ючае пану́ючыя (неадуш.)
Т. пану́ючым пану́ючай
пану́ючаю		 пану́ючым пану́ючымі
М. пану́ючым пану́ючай пану́ючым пану́ючых

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пану́ючы

дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пану́ючы пану́ючая пану́ючае пану́ючыя
Р. пану́ючага пану́ючай
пану́ючае		 пану́ючага пану́ючых
Д. пану́ючаму пану́ючай пану́ючаму пану́ючым
В. пану́ючы (неадуш.) пану́ючую пану́ючае пану́ючыя (неадуш.)
Т. пану́ючым пану́ючай
пану́ючаю		 пану́ючым пану́ючымі
М. пану́ючым пану́ючай пану́ючым пану́ючых

Кароткая форма: пану́юча.

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пану́ючы

1. прич. госпо́дствующий, вла́ствующий;

2. прич. главе́нствующий;

3. прич., перен. госпо́дствующий; преоблада́ющий; царя́щий;

4. прич. ба́рствующий;

1-4 см. панава́ць;

5. в знач. прил. госпо́дствующий;

~чая паро́да дрэў — госпо́дствующая поро́да дере́вьев;

6. деепр. госпо́дствуя, вла́ствуя;

7. деепр. главе́нствуя

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пану́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад панаваць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які мае ўладу, знаходзіцца на чале ўлады. Пануючыя класы.

3. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які пераважае; найбольш распаўсюджаны. З борта самалёта лёгка панесці на карту не толькі занятыя лесам плошчы, але і вызначыць пануючыя пароды, узрост і якасць лясоў, горы, балоты, высечкі... Гавеман.

4. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які ўзвышаецца над чым‑н. Рота капітана Батурына заняла рубеж якраз насупраць пануючай вышыні. Сіняўскі.

5. Дзеепрысл. незак. ад панаваць (у 1, 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пану́ючы regíerend; hérrschend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

двара́нства, -а, н. (гіст.).

Вышэйшы прывілеяваны пануючы клас, які ўзнік у феадальным грамадстве.

|| прым. двара́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

госпо́дствующий

1. прич. які́ (што) пану́е;

2. прил. пану́ючы;

госпо́дствующий класс пану́ючы клас.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

dominant​2 [ˈdɒmɪnənt] adj. перава́жны; пану́ючы; даміну́ючы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)