пантыфіка́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пантыфіка́т
Р. пантыфіка́ту
Д. пантыфіка́ту
В. пантыфіка́т
Т. пантыфіка́там
М. пантыфіка́це

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пантыфіка́т, -ту м., церк. понтифика́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пантыфікат

т. 12, с. 52

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

понтифика́т церк. пантыфіка́т, -ту м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pontyfikat, ~u

м. рэл. пантыфікат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)