Verbum

анлайнавы слоўнік

пане́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пане́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

1. Незамужняя дачка пана.

2. Маладая дзяўчына.

|| памянш.-ласк. пане́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пане́нка ж., в разн. знач. ба́рышня;

◊ кісе́йная п. — ирон., уст. кисе́йная ба́рышня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пане́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

1. Незамужняя дачка пана. [Вашамірскі] жыў з трыма незамужнімі дочкамі, якіх у нас звалі паненкамі. Бядуля.

2. Уст. Маладая дзяўчына. Сястру.. [Казік] пакінуў цыбатым падлеткам, а цяпер, выходзіць, паненка. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пане́нка ж разм

1. (незамужняя дачка пана) únverheiratete Tóchter des Gútsbesitzers;

2. уст (маладая дзяўчына) Fräulein n -s, -, júnges Mädchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

паненка

Том: 23, старонка: 421.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Паненка ’рудая балюча-куслівая мурашка’ (Дразд.). Відаць, да паненка (гл. пан), але семантычная матывацыя няясная.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

белатва́ры, -ая, -ае.

З вельмі белым тварам.

Белатварая паненка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сіньяры́на, -ы, мн. -ы, -ры́н, ж.

У Італіі — форма ветлівага звароту да дзяўчыны; паненка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ба́рышня в разн. знач. пане́нка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)