Армайн Пане 5/86

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Санусі Пане 5/86

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пане Армайн 5/86

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Пане І. А. 8/102

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

па́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. па́н паны́
Р. па́на пано́ў
Д. па́ну пана́м
В. па́на пано́ў
Т. па́нам пана́мі
М. па́не пана́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Wóhlgeboren

Éuer ~ — Ва́ша све́тласць, яснавяльмо́жны па́не

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Рэ́бе ’спадар (пры звароце да яўрэя) (Нас.). З ідыш reb ’спадар (зварот) < ст.-яўр. rabbī ’настаўнік (зварот)’. Магчыма, форма рэбе ўтварылася пад уплывам клічнага склону (параўн. пан — пане). Гл. яшчэ рабін 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

параспе́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Распесціць усіх, многіх. [Марцін:] — Параспешчвала іх маці: такія, пане мой, дзявухі! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяву́ха, ‑і, ДМ ‑вусе, ж.

Разм. Пра непаўналетнюю, але рослую мажную дзяўчыну. — Параспешчвала іх маці: такія, пане мой, дзявухі! Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ДАНЕ́ЗІ (Donesi) Алесандра, італьян. спявак («сапраніст») і капельмайстар 18 ст. Працаваў у прыдворным т-ры К.С.Радзівіла Пане Каханку ў Нясвіжы (у 1776 і 1784—85). У 1776—78 капельмайстар прыдворнага т-ра гетмана М.К.Агінскага ў Слоніме.

т. 6, с. 36

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)