панарыва́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. панарыва́ю панарыва́ем
2-я ас. панарыва́еш панарыва́еце
3-я ас. панарыва́е панарыва́юць
Прошлы час
м. панарыва́ў панарыва́лі
ж. панарыва́ла
н. панарыва́ла
Загадны лад
2-я ас. панарыва́й панарыва́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час панарыва́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панарыва́ць², 1 і 2 ас. адз. і мн. не ўжыв., -а́е; -а́ла; зак.

Нарваць², нагнаіцца — пра ўсё, многае.

Пальцы панарывалі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панарыва́ць³, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., чаго.

Нарыць чаго-н. у вялікай колькасці або ў многіх месцах.

Дзікі панарывалі зямлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панарыва́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны зак., чаго.

1. Нарваць¹ вялікую колькасць чаго-н.

П. букеты кветак.

2. Парваць многа чаго-н.

П. паперы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панарыва́ць I сов. (о многом, во множестве)

1. (сорвать) нарва́ть;

2. (разорвать) нарва́ть;

3. (льна, конопли) натереби́ть, надёргать

панарыва́ць II сов. (нагноиться — о многом) нарва́ть;

па́льцы ~ва́лі — па́льцы нарва́ли

панарыва́ць III сов. (во множестве) нары́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панарыва́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Нарваць ​1 вялікую колькасць чаго‑н.

2. Парваць многа чаго‑н. Панарываць паперы.

панарыва́ць ​2, ‑ае; зак.

Нарваць ​2, нагнаіцца — пра ўсё, многае.

панарыва́ць ​3, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Нарыць чаго‑н. у вялікай колькасці або ў многіх месцах. [Старое дрэва] ляжала ля самай дарогі, .. пазасыпалася жоўтым пяском, які невядома адкуль браўся тут, — мусіць, яго панарывалі краты, точачы норы. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панарыва́ны I

1. на́рванный;

2. на́рванный;

3. натереблённый, надёрганный;

1-3 см. панарыва́ць I

панарыва́ны II нары́тый; см. панарыва́ць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нары́ть сов. накапа́ць, мног. панако́пваць; (рылом — о животных) нары́ць, мног. панарыва́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

назре́ть сов.

1. наспе́ць; (о нарыве) нарва́ць, мног. панарыва́ць;

2. перен. наспе́ць, наблі́зіцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарва́ть​I сов. (набрать, срывая) нарва́ць, мног. панарыва́ць;

нарва́ть це́лый буке́т цвето́в нарва́ць цэ́лы буке́т кве́так.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)