панарабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., чаго.

Нарабіць, вырабіць вялікую колькасць чаго-н.

П. цацак з гліны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

панарабля́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. панарабля́ю панарабля́ем
2-я ас. панарабля́еш панарабля́еце
3-я ас. панарабля́е панарабля́юць
Прошлы час
м. панарабля́ў панарабля́лі
ж. панарабля́ла
н. панарабля́ла
Загадны лад
2-я ас. панарабля́й панарабля́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час панарабля́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

панарабля́ць сов. (во множестве)

1. наде́лать; понаде́лать;

2. насори́ть, напа́чкать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панарабля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., чаго.

1. Нарабіць, вырабіць вялікую колькасць чаго‑н.

2. і без дап. Разм. Учыніць многа чаго‑н. (звычайна непрыемнага, дрэннага).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

понаде́лать сов., разг. панарабля́ць; нарабі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

навяза́ть​I сов. (к навя́зывать)

1. навяза́ць, мног. панавя́зваць;

2. (чулок, сетей и т. п.) навяза́ць, мног. панавя́зваць; нарабі́ць, мног. панарабля́ць;

3. перен. навяза́ць, мног. панавя́зваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наде́лать сов.

1. нарабі́ць, мног. панарабля́ць;

что ты наде́лал! што ты нарабі́ў!;

2. (приделать) спец. прырабі́ць, надрабі́ць;

наде́лать деревя́нную пла́нку на дверь прырабі́ць драўля́ную пла́нку да дзвярэ́й.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)